Ժամը՝ 13։00-15։00 Թեման՝ Միջազգային հարաբերություններ և Քաղաքագիտություն Վայրը՝ ԵՊՀ, Պալեանների անվան նիստերի դահլիճ
Այսօր տեղի ունեցավ գիտաժողով Երևանի Պետական համալսարանում ,որին մասնակցեցին Մխիթար Սեբաստացի կրթահամալիրի սովորողները։Թեման միջազգային հարաբերություններն էին ժողովը անցավ շատ հետաքրքիր և բովանդակալից ։ Խոսեցին տարբեր թեմաներից ,որոնք առնչվում էին միջազգային հարաբերություններին և քաղաքագիտությանը։ Ինձ համար տպավորիչ էր ԵՊՀ -ի ուսանող մի աղջկա ելույթ ,ով նկարագրում էր Թուրքիայի վարած քաղաքականությունը հին ժամանակներից առ այսօր, և այս ամենը թե՛ դիվանագիտական առումով թե՛ քաղաքական։Հետաքրքիր էր ավելի մոտիկից ծանոթանալ թե ինչպիսի քաղաքականություն է վարում թշնամին և ինչպես է այդ ամենը անդրադառնում իր դաշնակից և թշնամի երկրների վրա։ուղղվեցին նաև բազմաթիվ հարցեր ,որոնք ստացան համարժեք պատասխան։
Фразеологизмы. Фразеологизм (лексическая единица, устойчивое выражение) — свойственное определённому языку устойчивое словосочетание, смысл которого не определяется значением отдельно взятых слов.
Роль фразеологизмов в нашей жизни.
Фразеологизмами мы называем устойчивые сочетания слов, которые равны по значению слову или даже предложению.
Мы уже сказали о том, что фразеологизмы – это устойчивые выражения. Это значит, что они употребляются в готовом виде и почти не изменяются.
Кот наплакал, надуть губы, бить баклуши, навострить уши, перегнуть палку. Мы привыкли видеть все эти фразеологизмы именно в таком виде.
А всё потому, что фразеологизмы передаются из уст в уста в том же виде, в каком были созданы – они изменяются крайне редко
КОТ НАПЛАКАЛ.
Кот наплакал – мало .Рекламаhttps://c0.pubmine.com/sf/0.0.3/html/safeframe.htmlПОЖАЛОВАТЬСЯ НА ЭТО ОБЪЯВЛЕНИЕ
Надуть губы – обидеться.
Бить баклуши – бездельничать.
Навострить уши – прислушаться.
Перегнуть палку – перестараться.
Получается, что во фразеологизме два слова или более становятся каким-то неделимым единством и приобретают новый смысл. Можно даже сказать, что это почти одно слово, просто выглядит как словосочетание.
Во фразеологизмах слова выступают в переносном значении.
Обычно говорится, что значение фразеологизма не равняется значениям слов, которые в него входят.
Например, ГУБЫ НАДУТЬ
При этом о значении некоторых фразеологизмов легко догадаться.
Однако значение некоторых фразеологизмов может поставить нас в тупик. Например, бить баклуши, попасть впросак, почивать на лаврах…
Может быть, разгадать эти выражения было бы и несложно… но что обозначают все эти странные слова в них?
А ведь фразеологизмы достаточно часто содержат устаревшие слова и формы слов. Ведь сами фразеологизмы стареют очень медленно: не зря их называют устойчивыми выражениями!
Баклуша – это деревянная чурка, заготовка для ложки. Отбивать эти заготовки – самая лёгкая работа для того, кто делает ложки. Поэтому выражение бить баклуши до сих пор употребляется в значении бездельничать.
А что такое попасть впросак и откуда к нам пришло это выражение? Просак – это прядильный станок. Если человек при работе с ним проявлял невнимательность, в станок могло затянуть его волосы или одежду – очень неудобное положение! Вот и закрепилось за этим фразеологизмом значение «попасть в неприятное положение».
Почивать на лаврах.Это выражение пришло к нам из Греции, где лавровым венком венчали победителя в соревнованиях или сражениях. После победы можно было успокоиться и наслаждаться достижениями – отдыхать. Это и стало значением фразеологизма.
Если значение фразеологизма непонятно, то его можно уточнить в специальных словарях. Они так и называются − фразеологические.
Вообще, происхождение некоторых фразеологизмов очень интересно.
Вот, например, почему мы называем белой вороной того, кто чем-то выделяется из общей массы?
Если поразмыслить, то белые вороны действительно встречаются в природе очень и очень редко. И остальные вороны их не слишком-то жалуют.
И вот около двух тысяч лет назад римский поэт и сатирик Ювенал заметил это. И написал такие строки:
Рок даёт царства рабам,
доставляет пленным триумфы.
Впрочем, счастливец такой
реже белой вороны бывает…
Отсюда и пошло выражение.
Нам нужно запомнить следующее…
Фразеологизмы – это устойчивые сочетания слов, которые равны по значению слову или целому предложению.
Фразеологизмы – цельные по значению сочетания. Они всегда используются в переносном значении.
Происхождение фразеологизмов
Как же появляются такие устойчивые сочетания? Очень часто появлением фразеологизмов мы обязаны нашим предкам и их наблюдательности.
Вот, например, наши предки давным-давно заметили, что есть такое растение – белена. И что оно очень ядовито: если животное съест белену, оно может взбеситься.
И вот появляется выражение – «белены объелся или объелась» — о животном, которое внезапно взбесилось.
Но потом это меткое выражение стало устойчивым и добавилось в речь. Как только кто-то начинал вести себя странно – его спрашивали: «Да ты что, белены объелся, что ли?»
Довольно много фразеологизмов пришло к нам из различных профессий.
Например, выражение шито белыми нитками нам подарили портные. Топорная работа, то есть грубая – это выражение плотников. Небо с овчинку – так говорили о сильном страхе скорняки, которые выделывали кожи. Стричь под одну гребёнку – из речи парикмахеров. Вызвать огонь на себя – от военных. Номер не пройдёт – от артистов, закручивать гайки – из речи механиков.
И вряд ли нам придётся долго гадать – откуда пришло выражение «в час по чайной ложке». Конечно же, нам его подарили медики, хотя теперь оно обозначает просто «медленно».
держать в ежовых рукавицах
А некоторые фразеологизмы пришли к нам из истории и отражают какие-то традиции, обычаи или действия.
Вот, например, показать где раки зимуют.
Оказывается, раньше на Руси помещики любили полакомиться раками даже зимой. И посылали на ловлю раков провинившихся крестьян. Почему провинившихся? Потому что зимой раки скрываются под корягами. А ловить их приходилось в ледяной воде. Крестьяне простужались, заболевали и даже могли умереть.
Поэтому показать, где раки зимуют – это выражение угрозы.
Жить на широкую ногу – жить так, будто ты знатный и богатый, ни в чем себе не отказывать.
шиворот-навыворот пришёл к нам из времен Ивана Грозного.
Одним из источников устойчивых сочетаний является античность.
Древняя Греция подарила нам такие выражения, как авгиевы конюшни, кануть в Лету, дамоклов меч, пиррова победа и так далее.
При этом фразеологизмы могут приходить как из античных мифов и легенд, так и из преданий о реальных исторических личностях.
Из мифов к нам пришёл такой фразеологизм, как авгиевы конюшни.
Он появился из мифа о царе Авгии, у которого были огромные конюшни. Эти конюшни не чистились годами. И очистить их смог только самый известный герой Эллады – Геракл. Авгиевы конюшни считаются шестым подвигом Геракла.
Мы используем это выражение, когда говорим о каком-то месте, которое сильно загрязнено или находится в беспорядке, в запущенном состоянии.
Примеры седьмая вода на киселе — очень дальнее, сомнительное родство; выходить сухим из воды — ловко избежать заслуженного наказания; носить воду решетом — делать что-то без видимого результата, напрасный труд; заварить кашу — начать хлопотное, иногда неприятное дело; козёл отпущения (библ.) — человек, на которого сваливают чужую вину; закидывать удочку — пытаться что-либо выяснить, разузнать.
а) Положить на полку, удобно расположиться, предполагать ответ, сложить книги, располагать запасами, предлагать помощь, кратко изложить содержание, проложить путь.
б) Город Ростов, устье заросло, морские водоросли, дети подросли, вырастить в саду, произрастать в пустыне, богатая растительность, выращенные лимоны, мир растений, переходный возраст, заросли камыша, сберечь поросль, подрастковый врач, растущие на берегу, зеленый расток, отрасль хозяйства
Упражнение 2
Спишите, вставляя пропущенные буквы, графически объясняя выбор орфограмм в корне.
а) Излагать содержание, хорошо изложить; знать признаки прилагательного; написать изложение; оба слагаемых; расположиться на ночлег; располагать свободным временем.
Ա Մարդ մը, որուն երեսը երբեք չէինք տեսած, խավարի մեջ ապրող դիվային էակ մը. գոյություն ունե՞ր իրոք, թե առասպել մըն էր որ բերնե բերան կրկնվելով, տարածվելով՝ վերջնական ձեւ ու վավերացում կը ստանա, իրողության կարգ կ՚ անցնի։ Գող մըն էր Զաբուղոն մեր գեղին մեջ. ո՛չ այն ռամիկ գողը, որ կը բռնվի շարունակ, կը ծաղրվի ու բանտերու մեջ կը փճանա. ոչ ալ այն ահարկու ավազակըՙ որուն գողոնին արյուն կը խառնվի ատեն ատեն։ Իր մեծ արժանիքը ճարպիկությանը մեջ էր. օդի պես անոսր, ոգիի մը պես աներեւույթ, տեղ մը չէ ու ամեն տեղ է միանգամայն։ Ամենեն ավելի ամուր փակված դուռը, ամենեն բարձր պատը՝ մտնելե չեն արգիլեր զինքը. բանալիին ծակեն, տախտակներուն ճեղքերեն ներս կը սպրդի կարծես, անշշուկ ստվերի մը պես։ Ամեն բան գիտե, ամեն խոսք կը լսե ու դռնփակ նիստերը իրեն համար չեն. իրեն համար պատրաստված ծուղակներուն մեջեն հաջողությամբ դուրս կ՚ ելլե միշտ, վարպետ ձեռնածուի մը պես զարմանքի մեջ թողլով զինքը բռնելու պատրաստվող միամիտները։ Երեսը շիտակ տեսնող չկար. բայց կը պատմվեր — ո՞վ, կամ ի՞նչպես, չեմ գիտեր — թե երիտասարդ մըն էր այս տղան, նկնահասակ, թխադեմ ու վատույժ տղա մը. երկաթագործի քով աշկերտութենե եկած էր ու կղպանքներու արվեստը պետք եղածեն ավելի սորված էր։ Հիմա արվեստասերի մը պես կ՚ ապրեր, գողնալով թալլելով շարունակ, ավելի սնապարծութենեՙ քան թե իրական չարութենե մղված։ Կը բավերՙ որ իր ճարտարության փորձը տար ամենեն անմատչելի կարծված տուները կողոպտելով, ու հոժարությամբ ետ պիտի տար գողոնըՙ թե որ բռնվելու վախը չըլլար։ Կամաց-կամաց մտերմություն մը հաստատված էր գյուղացվոց ու այս գողին մեջ, իհարկե ստիպյալ՝ վարժվեր էինք իր ներկայության. այս խորհրդավոր ու անմեկնելի գոյությունը, հալածական մարդու այս աստանդական կյանքը՝ սրտերնիս կը շարժեր, ու քիչ մըն ալ թե որ երթայինք առաջ, պիտի սիրեինք զինքը։
Բ Նշանտուքը Պատրիարքարանի մեծ դահլիճը կատարված չէր հարկավ։ Փոխանորդ հայրը օրհնած չէր զայն, ոչ ալ լրագիրները ծանուցեր էին։ Պարզապես, հավիտյան իրար սիրելու խոսք տված էին, գիշեր մը, ծառի մը տակ, աստղերը ունենալով իրենց վկա. եւ աշխարհիս ամենեն մեծահանդես նշանտուքը եղած էր իրենցը։ Ամենքնիս կը ճանչնայինք Վասիլիկը, այն վտիտ դեմքով ու թնջուկ մազերով աղջիկը, որ գույնզգույն պատմուճաններով, արտակարգ արդուզարդերով՝ վերը, լեռը կուգար պտտելու մինակը, շաբաթ իրիկունները։ Զաբուղոն նշանված էր. կը զարմանա՞ք։ Ոչ ոք կհամարձակեր աչք նետել կամ դարպաս ընել անոր. Կեսարի խոսեցյալն էր անիկա. իր բացակա նշանածին տարածած սարսափին մեջ պլլված՝ աներկյուղ կը պտտեր ամեն տեղ. ու զինքը պահպանող այս վախը կը վայլեր իրեն. անմատչելի ըլլալը՝ հրապուրիչ կ՚ ըներ զինքը։ Մասամբ մըն ալ նշանածին փառքը իր վրա կ՚ անդրադադնար. անոր արկածալից կյանքին կապվող այս աղջիկը սովորական մեկը չէր կրնար ըլլալ. աշխարհքեն դուրս ապրող մարդուն նշանածն ալ աշխարհքեն դուրս արարած մըն էր, ու տեսակ մը պատկառանքի խառնված ըղձանքով մը կը նայեին իրեն, ամեն անգամ որ այս լվացարարի աղջիկը, վես ու արհամարհոտ դիցուհիի ձեւերով, իր շաբաթական պտույտը ընելու կուգար մեր կողմերը։ Վասիլիկ՝ ինքը գոհ կը թվեր այս կյանքեն. մարդ մը կար մութին մեջ, որ զինքը կը պաշտեր, Ռյույ Պլասի ըսածին պես, առանց երեւան ելլելու, առանց իր քովը գալու հրապարակավ։ Ու մութը՝ իրական մութն էր հոս. կյանքը՝ գիշերը կը սկսեր իրեն համար ու գիշերը կը վերջանար. վասն զի նշանածը մութին կրնար գալ, ամենեն անակնկալ մեկ պահուն, մտքե չանցած ծպտումի մը տակ, որուն գրկաբաց կը սպասեր։ Ուրիշներ կրնային ըսել որ «այսքան օր» ապրեցան. ինքը պիտի ըսեր «այսքան գիշեր»։ Լուսինին պես խավար պետք էր, որպեսզի փայլեր. էապես աղջամուղջի դշխոն էր այս աղջիկը։ Ու գողը, իր հարափոփոխ այլակերպություններովը ամեն գիշեր նոր սիրահար մը կը թվեր իր աչքին, եւ այսպես ամեն հասակները ու ամեն գույները կարգով կը ծնրադրեին իր առջեւ, դյութական անուրջ մը շինելով ամեն ատեն։
Գ Սկիզբները Վասիլիկ երջանիկ եղավ այսպես։ Բախտին չէ՞ր նմաներ քիչ մը այս անտեսանելի սիրահարը, որ աշխարհքը կը կողոպտեր զինքը հափրացնելու համար ամեն ճոխություններով։ Օր մը սակայն այս ամենը ծաղրելի թվեցան իր աչքին։ Իր գաղտագողի ու թաքուն երջանկությունը բան մը կը կորսնցներ այսպես ծածուկ մնալով եւ չկրնալով ուրիշներուն ցուցվիլ։ Երեւակայեցեք մեծագին ադամանդ մը, որ հավիտյան տուփի մը մեջ փակված մնալու դատապարտված ըլլա ու չկրնաք օր մը կուրծքերնուդ վրա դնելով դիմացիննիդ շլացնել։ Իր բոլոր վայելքները, իր բոլոր ունեցածը այս գոցված ադամանդին տպավորությունը կը թողեին։ Ինքը մանավանդ, ցուցամոլ էակ, չէր կրնար գոհանալ կյանքի այն ներքին ու լռին ներդաշնակությամբը, որ ահա իր ձեռքին տակն էր եւ որ դուրսը արձագանք չէր ձգեր. մարդիկ կան որ դերասաններ են աշխարհիս վրա. իրենց սեփական կյանք ու գոյություն չունին եւ ուրիշներուն համար կ՚ ապրին միայն. հանդիսատեսներ պետք է ասոնցպեսներուն, ու կյանքը հրապույր չունի, եթե զիրենք դիտողներ պակսին. դերասաններ՝ որ հանձն չեն կրնար առնել թափուր սրահի մը առջեւ ներկայացում տալու։ Այսպես էր Վասիլիկ. իր մեկուսացումը՝ լքում կը նշանակեր. ոչ ոք իր երեսը կը նայեր փողոց ելած ատեն. գեղին բոլոր երիտասարդները իր հրապույրներեն կը դողային։ Հիմա պչրանքի արվեստը կը փորձեր անոնց դեմ, թույլ ու երերուն քալվածք մը առած էր որ նուրբ մարմինին ամեն խաղերը կը մատներ, եւ այսպես ցանկության տաք հով մը կը տարածեր շուրջը ու օձի նայվածք մը՝ որուն հանդիպողը կը կախարդվեր։ Օր մը տղուն մեկը կապվեցավ անոր ու հետը ամուսնանալ առաջարկեց. այն վայրկյանեն գողի սերը անտանելի լուծ մը դարձավ իրեն։ Ալ չկրցավ սպասել անոր, գիշերները լուսցնել, ժամադրություններուն գտնվիլ, սա պարտեզին մեջ, կամ ան լերան վրա. ամեն առթիվ գանգատեցավ, բողոքեց, ու լացավ. մյուսը կը զարմանար. ինչո՞ւ այս արցունքը, չէ՞ մի որ առաջվան պես կը սիրեին իրար. ի՞նչ փույթ մնացածը. Զաբուղոն իր առանձնացած կյանքովը, միամիտ մարդու հատուկ անծալք գաղափարները կը պարզեր։
Ի՞նչ պիտի ըլլա ասոր վերջը, կը հարցներ աղջիկը։ Ասոր վե՞րջը. Զաբուղոն երբեք չէր խորհած ատոր. ընդհակառակը կը փափագեր, որ վերջը չգա։ Այն ատեն հուսահատած՝ հոժարությամբ բաժանում ձեռք բերելե այս նշանտուքեն, որ օրհնված պսակե ավելի ամուր ու հաստատ կ՚ երեւար, դիվային խորհուրդ մը անցավ մտքեն. գիշեր մը ոստիկանները կանչեց ու ձերբակալել տվավ Զաբուղոնը։ Դ Քարաշեն պատերուն, երկաթե ամրափակ դուռներուն ետին կը սլքտկան, սպասելե վհատած, կամքի պարտասումի մը մեջ անզգա եւ անտարբեր դառնալով տարիներու անվերջ հոլովումին։ Անակնկալ փրկության մը հույսը, առջի օրերուն ակնկալությունը, շատոնց լքած է զիրենք եւ հիմակ նախասահմանյալ թվականին սպասելով միայն, կծկված կը մնան այդ տեղ ժամերո՜վ, չորս դիեն բարձրացող պարիսպներուն տակ բուսած հսկա սունկերու նման։ Ամեն հասակները ու ամեն տարիքները կան հոս, այս դիմացկուն քարե արգանդին մեջ, որ Թիարան կը կոչվի եւ որ այս մարդիկը պիտի վերածնի օր մը, պիտի արտաքսե իր ծոցեն դուրս, համերամ հղացումներով։ Վերեն, նեղ բացվածքներե լույսը կը սպրդի ներս, հաշվված խնայված լույս մը, տկար ու տժգույն բան մը, այն դեմքերուն պես զորս լուսավորելու կու գա։ Զաբուղոն ասոնց մեջն է. իր համբավը կանխած է զինքը բանտին մեջ. մեծ չարագործ մը չէ բայց մեծ ճարպիկ մըն է. հսկողության տակ է շարունակ այս բանտարկյալը, որ ոտքը երկաթներ ունի ամուր ու կռնակը հաստ պարիսպներ։ Յոթը տարի պիտի մնա այսպես. երիտասարդ էր հոս եկած ատեն ու ծերացած դուրս պիտի ելլե. իր նշանածին կը խորհի ամեն ատեն, այն մեկհատիկ բարեկամության, որուն աներկբա կը հավտա դեռ. ո՞ւր է. ի՞նչ կ՚ ընե արդյոք. ու հակառակ ամեն զգուշության, փախչելու ջանքեր կ՚ ընե. անգամ մը երեսուն կանգուն բարձրությամբ պատե մը կ՚ անցնի, բայց դուրսի բակին մեջ կը բռնվի. ուրիշ անգամ մը բանտին երդիքին վրա ելլելու կը հաջողի. երկու գիշեր կ՚ անցընե հոն. կե տեսնեն ու կը բռնեն զինքը նորեն։ Այն ատեն ամեն խստությունները ի գործ կը դնեն ամես վայրկյան փախչելու հետամուտ այս մարդուն դեմ. բանտին կարգապահական պատիժները կը տեղան իր գլխուն. բան մը 29 չի կասեցներ զինքը. դուրս պիտի ելլե Վասիլիկը գտնելու համար. իրավ որ ուրիշ պատճառ մը չունի փախչելու։ Եվ գիշեր մը կը հաջողի վերջապես. խոհանոցին ծխնելույզին մեջեն վեր կ՚ ելլե նախ ու հետո հիանալի ճարտարությամբ մը այդ ցից բարձրութենեն վար կ՚ իջնե, այս անգամ բանտին շրջափակեն դուրս։ Երեք տարվան մեջ այս վեցերորդ փորձը կը հաջողի ահա, ու շիտակ, անխոհեմությամբ թերեւս, մեր գեղը կը դառնա նորեն. կասկած մը չանցնիր այս հնարամիտ մարդուն մտքեն. տարակույս մը չի գար, թունավորելու իր սիրույն մաքրությունը։ Իր ձերբակալությո՞ւնը. ձախող դիպված մը միայն. առջի օրերուն պես գիտե որ սպասող մը կա իրեն ամենեն անակնկալ ժամուն. ու վայելած ազատության գինը՝ այս բերկրանքով կը բազմապատկվի, կը մեծնա, իր սրտեն դուրս պոռթկալու չափ։ Վասիլիկին թովիչ ակնարկը պիտի գտնե նորեն. անոր գռուզ մազերուն պատկերը դեռ չտեսած, աչքին առջեւեն կ՚ անցնի, եւ ուրախության սարսուռ մը կը ցնցե իր հեք մարմինը։ Մեղմիվ կը մոտենա անոր տունին. պատուհանին առջեւ խոսացկության ձայն մը կեցնե զինքը. ո՞վ է ներսը. մտիկ կ՚ ընե, չի հավատար իր լսածին. ներս կը մտնե անձայն, առանց իր ներկայությանը կասկածը տալու, ու չի հավատար իր տեսածին. ժամ մը ամբողջ անկյուն մը կծկված կը սպասե, չկրնալով ցրված միտքը ամփոփել. հետո տակավ ինքզինքը կը գտնե, կը խորհի ու ձեռքը ակամա կ՚ երթա պզտիկ դանակի մը կոթին զոր մեջքի գոտիին անցուցած է. մատները կը շոյեն զենքը. առջի հեղն է, որ արյուն թափելու հարկը կը տեսնե որոշ ու հստակ. ինքը որ ամեն բանե կրնա փախչիլ, այս վրեժխնդրության գաղափարեն չի կրնար զատվիլ ահա։ Ո՞վ է այդ ապուշ էակը, որ իր թողած պակասը լեցնելու եկած է այստեղ, սա նստող տղո՞ւն համար Վասիլիկ մոռցած է զինքը։ Մեկ նայվածքով կը չափե, կը գնահատե այս ոսոխը ու շատ վար կը գտնե իրմե։ Եվ իր սիրտը լեցնող արհամարհանքին առջեւ վրեժի գաղափարը կը թուլնա. ձեռքը կը քաշե դանակին բունեն զոր իր պրկված մատները կիսովին դուրս քաշած էին մեջքի գոտիեն. ո՛չ, չեն արժեր ասոնք իր զայրույթը, ու կամացուկ դուրս կ՚ ելլե կրկին։ Բոլոր գիշերը կը քալե թափառական, փողոցներուն մեջ. ո՞ւր պիտի երթա այսպես. տուն չունի, ծանոթ չունի։ Կը խորհի որ այդքան ծանրագնի ձեռք անցուցած ազատությունը բանի մը չի ծառայեր եւ ուսերուն վրա կը ծանրանա։ Արշալույսին հետ՝ վարանոտ քայլերով ետ կը դառնա, իր բանտին նորեն, որուն դրան առջեւ կը գտնեն զինքը առտուն ու ներս կ՚ առնեն։ 1893 թ.
Ինը, երրորդ, իննսունինը, հիսունչորս, վաթսունյոթ, հարյուր քառասունինը, հարյուր երեսունյոթ, հազար երկու հարյուր հիսունինը, երկու միլիոն հինգ հարյուր երեսունվեց հազար քառասունչորս
1. Տասը լիտր աղաջուր պատրաստելու համար անհրաժեշտ է կես կիլոգրամ աղ։ Սովորողները Թթուդրիկին որքա՞ն աղ պետք է օգտագործեն՝ ութ ու կես լիտր աղաջուր պատրաստելու համար։
10-500գ | 8.5-x x= 425 գ
2. Գտնելով օրինաչափությունը՝ լրացրո՛ւ բաց թողնված թիվը՝ 8, 18, 38, 78,___, 318:
4. Կ, ո, դ տառերից յուրաքանչյուրին համապատասխանում է 0-ից 9 թվանշաններից որևէ մեկը: Բացի՛ր կողպեքը՝ օգտվելով հետևյալ հուշումներից․ 682 թվի մեջ թվանշաններից մեկը ճիշտ է գրված և իր տեղում է (ճիշտ կարգում է), 614 թվի մեջ թվանշաններից մեկը ճիշտ է գրված, սակայն իր տեղում չէ (ճիշտ կարգում չէ), 260 թվի մեջ թվանշաններից երկուսը ճիշտ են գրված, սակայն իրենց տեղերում չեն (ճիշտ կարգերում չեն), 738 թվի մեջ ճիշտ թվանշաններ գրված չեն, 438 թվի մեջ թվանշաններից մեկը ճիշտ է գրված և իր տեղում է (ճիշտ կարգում է):
402
5. Եթե բերքահավաքին հավաքած դեղձը բաժանենք 2 հավասար մասի, ապա 1 դեղձ կավելանա։ Հետաքրքիրն այն է, որ եթե հավաքած դեղձերը բաժանենք 3, 4, 6 կամ 7 հավասար մասերի, ապա ամեն դեպքում կավելանա ևս 1 դեղձ։ Հինգ հավասար մասի բաժանելու դեպքում ոչ մի դեղձ չի ավելանա։ Բերքահավաքին ամենաքիչը քանի՞ դեղձ հավաքեցին։
5-ի բազմապատիկ է 2, 3, 4, 6, 7 թվերի բազմապատիկ չէ 85
6. Յոթ հատ 9-ի և թվաբանական գործողությունների միջոցով ստացի՛ր ամենափոքր եռանիշ թիվը։
9*9+9+9+9։9=100
7. Նարնջագույն ներկ ստանալու համար պետք է իրար խառնել կարմիր և դեղին ներկերն այնպես, որ դեղինը 3 անգամ շատ լինի կարմիրից։ Ամենաշատը որքա՞ն նարնջագույն ներկ կարող ենք ստանալ, եթե ունենք 3 կգ կարմիր և 3 կգ դեղին ներկ։
1կգ+3կգ=4կգ
8. Առաջին արկղը երկրորդից 7 անգամ ծանր է, իսկ երկրորդը առաջինից 90 կգ-ով թեթև է։ Գտի՛ր առաջին արկղի զանգվածը:
90/6=15 15*7=105
3-րդ մակարդակ
2. Սեղանին դրված են մետաղադրամների 6 խումբ, ընդ որում՝ առաջին խմբում կա 1 մետաղադրամ, երկրորդում՝ 2, երրորդում՝ 3, չորրորդում՝ 4, հինգերորդում՝ 5, իսկ վեցերորդում՝ 6 մետաղադրամ: Թույլատրվում է յուրաքանչյուր քայլում խմբերից որևէ երկուսում ավելացնել մեկական մետաղադրամ: Հնարավո՞ր է, որ ինչ-որ քայլից հետո բոլոր խմբերում լինեն հավասար քանակությամբ մետաղադրամներ:
1+2+3+4+5+6=21, Պատասխան՝ ոչ։
3. 20սմ կողով խորանարդը ներկելու համար պահանջվեց 20 գրամ ներկ: Քանի՞ գրամ ներկ է անհրաժեշտ 40սմ կողով խորանարդը ներկելու համար:
ночь, такая ночь, которая разве только и может быть тогда, когда мы молоды, любезный слушатель. Небо было такое звездное, такое светлое небо, что взглянув на него, невольно нужно было спросить себя неужели же могут жить под таким небом разные сердитые и капризные люди? – Автор 1
Это тоже молодой вопрос, любезный слушатель, очень молодой, но пошли его вам господь чаще на душу!.. – Автор 2
– Я мечтатель и я люблю мечтать!-Алекс
С самого утра его стала мучить какая-то удивительная тоска. Ему вдруг показалось, что его, одинокого, все покидают и что все от него отступаются.-Автор 1
Оно, конечно, всякий вправе спросить: кто же эти все? потому что вот уже восемь лет, как он жил в Петербурге, и почти ни одного знакомства не умел завести .А все-таки его ночь была лучше дня! Вот как это было:-Автор 2
Он пришел назад в город очень поздно, и уже пробило десять часов, когда он стал подходить к квартире. Дорога его шла по набережной канала, на которой в этот час не встретишь живой души. В сторонке, прислонившись к перилам канала, стояла женщина; облокотившись на решетку, она, по-видимому, очень внимательно смотрела на мутную воду канала. Девушка плакала, и через минуту еще и еще всхлипывание.- Автор 2
По той стороне тротуара, недалеко от его незнакомки, вдруг появился господин во фраке, солидных лет, но нельзя сказать, чтоб солидной походки. Он шел, пошатываясь и осторожно опираясь об стенку. Вдруг, не сказав никому ни слова, его господин срывается с места и летит со всех ног, бежит, догоняя его незнакомку. Она шла как ветер, но колыхавшийся господин настигал, настиг, девушка вскрикнула — и… он благословлял судьбу за превосходную сучковатую палку, которая случилась на этот раз в его правой руке. Господин замолчал, отстал и только, когда уже они были очень далеко, протестовал против него в довольно энергических терминах. Но до них едва долетели слова его.- Автор 1
— Дайте мне руку. Он не посмеет больше к нам приставать.-Алекс
*Настенька молча подает ему свою руку, дрожавшую от испуга*
*Мечтатель смотрит на нее, а она слегка улыбается*
— Вот видите, зачем же вы тогда отогнали меня? Если б я был тут, ничего бы не случилось… —Алекс
— Но я вас не знала: я думала, что вы тоже…- Элен
— А разве вы теперь меня знаете?—-Алекс
-Немножко. Вот, например, отчего вы дрожите?- Элен
— О, вы угадали с первого раза! — моя девушка умница: это при красоте никогда не мешает. Да, вы с первого взгляда угадали, с кем имеете дело. Точно, я робок с женщинами, я в волненье, не спорю, не меньше, как были вы минуту назад, когда этот господин испугал вас… Я в каком-то испуге теперь. Точно сон, а я даже и во сне не гадал, что когда-нибудь буду говорить хоть с какой-нибудь женщиной.- —Алекс
— Как? неужели?..-Элен
— Да, если рука моя дрожит, то это оттого, что никогда еще ее не обхватывала такая хорошенькая маленькая ручка, как ваша. Я совсем отвык от женщин; то есть я к ним и не привыкал никогда; я ведь один… Я даже не знаю, как говорить с ними. Вот и теперь не знаю — не сказал ли вам какой-нибудь глупости? Скажите мне прямо; предупреждаю вас, я не обидчив…- Алекс
— Нет, ничего, ничего; напротив. И если уже вы требуете, чтоб я была откровенна, так я вам скажу, что женщинам нравится такая робость; а если вы хотите знать больше, то и мне она тоже нравится, и я не отгоню вас от себя до самого дома.- Элен
— Ну да; да будьте, ради бога, будьте добры. Посудите, кто я! Ведь вот уж мне двадцать шесть лет, а я никого никогда не видал. Ну, как же я могу хорошо говорить, ловко и кстати? Вам же будет выгоднее, когда всё будет открыто, наружу… Я не умею молчать, когда сердце во мне говорит. Ну, да всё равно… Поверите ли, ни одной женщины, никогда, никогда! Никакого знакомства! и только мечтаю каждый день, что наконец-то когда-нибудь я встречу кого-нибудь. Ах, если б вы знали, сколько раз я был влюблен таким образом!…- Алекс
— Но как же, в кого же?..-Элен
— Да ни в кого, в идеал, в ту, которая приснится во сне. Я создаю в мечтах целые романы. О, вы меня не знаете! Правда, нельзя же без того, я встречал двух-трех женщин, но какие они женщины? это всё такие хозяйки…-Алекс
Она говорила что я слишком строг к себе. Собрав всю волю в кулак я сказал ей,что буду ждать в то же время на том же месте.
И мы расстались. Я ходил всю ночь; я не мог решиться воротиться домой. Я был так счастлив…
На вторую ночь она воротилась ко мне и объявила , что нам следует быть более умными и что я просто обязан рассказать ей мою историю. Но какую историю мне ей рассказывать, если она и есть моя история.- Алекс
Мечтатель вновь погрузился в омут своих воспоминаний-Автор 1
— Послушайте, вы хотите знать, кто я таков?- Алекс
— Ну, да, да!— Элен
— Извольте, я — тип.- Алекс
— Тип, тип! какой тип?*громко смеясь* — Элен
— Тип? тип — это оригинал, это такой смешной человек! *также смеясь * — Алекс -знаете вы, что такое мечтатель?-
— Мечтатель? позвольте, да как не знать? я сама мечтатель! Иной раз сидишь подле бабушки и чего-чего в голову не войдет. Ну, вот и начнешь мечтать, да так раздумаешься — ну, просто за китайского принца выхожу… А ведь это в другой раз и хорошо — мечтать! Нет, впрочем, бог знает! Особенно если есть и без этого о чем думать — Элен
Он рассказывал ей о своих выдумках на что получил следующий ответ.
— Неужели и в самом деле вы так прожили всю свою жизнь? — Элен
— Всю жизнь, Настенька, всю жизнь, и, кажется, так и окончу!- Алекс
— Нет, этого нельзя, *беспокойно* — этого не будет; этак, пожалуй, и я проживу всю жизнь подле бабушки. Послушайте, знаете ли, что это вовсе нехорошо так жить? — Элен
— Знаю, Настенька, знаю! И теперь знаю больше, чем когда-нибудь, что я даром потерял все свои лучшие годы! Теперь это я знаю, и чувствую больнее от такого сознания, потому что сам бог послал мне вас, моего доброго ангела, чтоб сказать мне это и доказать. Теперь, когда я сижу подле вас и говорю с вами, мне уж и страшно подумать о будущем, потому
что в будущем — опять одиночество опять эта затхлая, ненужная жизнь; и о чем мечтать будет мне, когда я уже наяву подле вас был так счастлив! О, будьте благословенны, вы, милая девушка, за то, что не отвергли меня с первого раза, за то, что уже я могу сказать, что я жил хоть два вечера в моей жизни! — Алекс
В тот день она пообещала что мы то точно никогда не расстанемся. На четвёртую ночь я решился и признался ей о своих чувствах , на что она ответила- я давно знала,что вы меня любите, но как-то по простому. А потом сказала,что разлюбит того единственного и что она сама меня уже любит. Это были прекраснейшие ночи в моей жизни , мечтателя. Но всё изменилось с наступлением рассвета. – Алекс. – Когда я собирался проводить её мимо нас прошел молодой человек. Он вдруг остановился, пристально посмотрел на Настеньку и потом сделал несколько шагов. Она подбежала к нему Потом, не сказав мне ни слова, взяла его за руки и повлекла его за собою. Это был её жених. Я долго смотрел им вслед. – Алекс
-Его ночи кончились утром. День был нехороший. Шел дождь и уныло стучал в его стекла; в комнатке было темно, на дворе пасмурно. Утром он обнаружил у себя под дверью письмо.- Автор 1
Сломал печать. Это от нее!
– О простите, простите меня! — (писала мне Настенька, )— на коленях умоляю вас, простите меня! Я обманула и вас и себя. Эта был сон, призрак… Я изныла за вас сегодня; простите, простите меня!..Не обвиняйте меня, потому что я ни в чем не изменилась пред вами; я сказала, что буду любить вас, я и теперь вас люблю, больше чем люблю. О боже! если б я могла любить вас обоих разом! О, если б вы были он! Я оскорбила вас, но вы знаете — коли любишь, долго ли помнишь обиду. А вы меня любите! Если вы простите меня, то память об вас будет возвышена во мне вечным, благодарным чувством к вам, которое никогда не изгладится из души моей… Я буду хранить эту память, буду ей верна, не изменю ей, не изменю своему сердцу: оно слишком постоянно. Оно еще вчера так скоро воротилось к тому, которому принадлежало навеки. О, любите меня, не оставляйте меня, потому что я вас так люблю в эту минуту, потому что я достойна любви вашей, потому что я заслужу ее… друг мой милый! На будущей неделе я выхожу за него. Он воротился влюбленный, он никогда не забывал обо мне… Вы не рассердитесь за то, что я об нем написала. Но я хочу прийти к вам вместе с ним; вы его полюбите, не правда ли?.. Простите же, помните и любите вашу Настеньку».- Элен Абраамян
*прижимает письмо к груди*
-Да будет ясно твое небо, да будет светла и безмятежна милая улыбка твоя, да будешь ты благословенна за минуту блаженства и счастия, которое ты дала другому, одинокому, благодарному сердцу! Боже мой! Целая минута блаженства! Да разве этого мало хоть бы и на всю жизнь человеческую?.. – Алекс
И всё-таки не перевелись ли мечтатели на свете? Что предпочтёте вы серые будни или своеобразную радость от взгляда на мир розовыми глазами. Я скажу так, долой уныние и разочарование хотя бы ради трудов Достоевского, который вместо имени назвал своего героя мечтателем ради великой идеи вселения в людей жизнь путём забвения и мечтами. – Автор 1
1) I brush my teeth every morning. 2) I choose my dress every morning. 3) I have breakfast every morning. 4) I have dinner at 7 o’clock 5) I wake up every day at 8 o’clock. 6) I comb my hair before living the house. 7) I drink coffee after school. 8) I watch TV in the evening. 9) I brush my teeth twice a day. 10) I drink tea every day. 11) I make my bed at 12 o’clock. 12) I comb my hair every morning. 13) I mostly watch movies in the evening. 14) I go bed at 10 o’clock. 15) I take a shower every morning. 16) I wake up at 7 o’clock. 17) I have supper at 6 o’clock. 18) I wash face and hands every morning. 19) I drink a cup of tea every night. 20) I usually drink a cuo of coffee every day. 21) I always my wash face and hands every morning. 22) I read a book every week. 23) I make a bed at 8 o’clock. 24) I usually watch a TV every evening. 25) I sometimes go for a walk in the evening. 26) I usually do morning exercise. 27) I have lunch every day. 28) I comb my hair every day. 29) I get dressed at 7 o’clock. 30) I sometime have breakfast. 31) I take a shower in the evening. 32) I brush my teeth every day.
