Լևոն արքան հիվանդացավ հիվանդությամբ և մահացավ։ Նա իր մոտ կանչեց Հավհաննես կաթողիկոսին ու բոլոր զորագլուխներին՝ իրենց զորքերով։ և քանի որ որդի չուներ և միայն մի դուստր ուներ, հանձնարարեց կաթողիկոսներին և բոլոր իշխաններին, որ իր փոխարեն նրան թագավորացնեն, հնազանդ մանան և մի հաաշվասարաաստիճան մարդու հետ ամուսնացնեն։ Նրան հանձնեց կաթողիկոսին և որկու մեծամեծ իշխաններին՝ իր ազգական Կոստադինին ու իշխան Ադանին։
Իր ամբողջ երկիրն ու բոլոր զորքը ընդհանրապես ծանր սգով համակվեցին քաջի մահվան պատճառով, որովհետև քրիստոսասեր արքան բոլորի կողմից չափազանց սիրված էր։ Նրան թաղեցին Սիս քաղաքում, իսկ սիրտն ու փարոտիքը տարան Ակներ կաչված վանքը։
Այսպես բարեպաշտությամբ հանգավ քաջ ու բոլորին հաղթող Լևոն արքան։
Կաթողիկոսն ու իշխանները բերին Անտիոքի տիրոջ որդուն, Լևոն արքայի դստերը տվին կնության և թագավորեցրին։ Պատանու անունը Փիլիպոս էր, իսկ թագուհու անունը՝ Զաբել։ Բայց չորս տարի թագավորեց, նրան իր հայրը խաբեցու առավ Լևոն արքայի թագն ու արքունական վրանը, որը կանգնեցնում էին նշանավոր օրերին, նաև ոսկու ու արծաթի այլ զարդեր։ Երբ իշխանները տեսան, որ այդ մարդը հավատարիմ չէ թագավորությանը, բռնեցին նրան, մինչև որ բերի թագն ու տարած գանձը։ Իսկ նրա հայրը չտվեց ոչ մեկը, ոչ էլ որևէ բանով օգնել կարողացավ իր որդուն, մինչև որ այնտեղ մեռավ։
Մեծ իշխան Կոստանդինը համոզեց կաթողիկոսին ու այլ մեծամեծներից ոմանց՝ թագավորեցնելու իր մանուկ որդի Հեթումին։ Իսկ թագուհին չհամաձայնվեց մանկանը կին դառնալ, ըմբոստացավ գնաց Սելևկիա այնտեղ գտնվող ֆրանկների մոտ, որովհետև նրա մայրըազգով ֆրանկ էր՝ Կիպրոս կղզուց։
Կոստանդինը առավ իր բոլոր զորքերը, պաշարեց քաղաքը, մինչև որ թագուհուն ստիպված հանձնեցին նրան։ Տարավ նրան ամուսնացրեց իր որդու հետ։ Նրանից որդիներ ծնվեցին։
Իսկ մեծ իշխան Կոստանդինը իր որդու՝ Հեթումի համար թագավորական իշխանությունը առնելուց հետո արքայության ամբողջ հոգսը վերցրեց իր վրա և իմաստուն կերպով կարգավորեց։ Մի մասը սիրով հնազանդվում էր, իսկ անհնազանդներից ոմանց փախստական էր դարփնում, ոմանց ապանում։
Իր անդրանիկ որդի Սմբատին նշանակեց զորավար, իսկ մյուսին՝ թագավորական իշխան։ Երկրի բոլոր վանականների մարմնական պետքեր հոգսերը վերցրեց, որովհետև ինքն է հոգում նրանց կարիքները, որպեսզի նրանք աղոթքներով ու պաշտամունքով զբաղվեն։
Երկիրը լցվեց անարհեստ ու արհեստավոր մարդկանց բազմությամբ, որոնք բոլոր կողմերից հավաքվեցին հյուսիս -արևելքից եկած ու ամբողջ աշխաևհը կործանած թաթարների ավերումից փախչելով։
Սրանից հետո մահացավ Հովհաննես կաթողիկոսը՝ աթոռակալեց տասնութ տարի։
Հեթումի թագավորությունը սկսվեց 1225 թվականին։
Գրականություն՝
Կիրակոս Գանձակեցի, գլ. Թ /էջ 138-141/